Historie
Geschiedenis van het haventje van de Griete
Het haventje van de Griete is al behoorlijk oud. Het is zelfs een kwart eeuw ouder dan we aanvankelijk dachten. In 1873 besloot de
gemeente Zaamslag dat de Griete de meest aangewezen plaats was voor een nieuwe haven en dit ter vervanging van de Poonhaven die door
de sterke verzanding van het Hellegat bijna onbereikbaar was geworden.
Dank zij de haven van Griete kon Zaamslag weer beschikken overeen eigen landbouwhaven. Er was een weegbrug en alle faciliteiten welke
men toen noodzakelijk vond. Twee kleine binnenschepen konden aan de kade een ligplaats vinden en de voornaamste transportgoederen
waren aardappelen, stro en suikerbieten. Ook werd er regelmatig gebaggerd en in die tijd gebeurde dit met de schop en menselijke
spierkracht. Deze toestand duurde tot de beginjaren ’50. Daarna nam de vrachtwagen steeds meer de taak over van het kleine
binnenschip. De haven was economisch niet meer rendabel en dus afgeschreven. Tegen het eind van de vijftiger jaren hadden enkele
Nederlandse en Belgische sportvissers het haventje ontdekt en voor hun bescheiden bootjes een redelijke ligplaats gevonden.
Pas in 1970 maakten de bootbezitters plannen zich te verenigen en later resulteerde dit in de oprichting van de W.S.V. de Griete.
De vereniging werd koninklijk goedgekeurd in 1973.
Enkele jaren later kwam de dijkverzwaring en hierdoor werd de haven die inmiddels aan het scheepvaartverkeer was onttrokken een stuk
kleiner. De kademuren vroeger loodrecht waren nu vervangen door een talud, de afmeermogelijkheden bestonden uit enkele perkoenpaaltjes
en veel puin en zand was in de haven terechtgekomen.
In 1977 kregen we ontheffing voor het afmeren van 40 boten. Helaas was het uitdiepen van de haven jarenlang verwaarloosd en de haven
was nog nauwelijks een haven te noemen. Er zat dus niets anders op dan zo snel mogelijk te baggeren. Dit gebeurde dan ook in 1979.
De kosten: fl. 40 000 (18150 euro) dit geld werd geleend bij de bank en er stelden zich 25 bootbezitters borg met de belofte met hun
boot 5 jaar te blijven liggen en ieder jaar fl. 500 (227 euro) liggeld te betalen. Van deze personen liggen er nog twee met hun boot
in de haven.
Toen dit werk achter de rug was zaten we nog met een vervelend probleem, de afmeermogelijkheden bestonden uit een stuk verankerde
ketting een drijflichaam en meertrossen. ( een halen en vierensysteem)
Dit resulteerde in een wirwar van vies touwwerk kriskras over de haven. Een touw in de schroef was bij ons een bijna alledaagse
gebeurtenis. Ook het talud was in korte tijd begroeid met spekglad wier, maar zelfs wanneer men zonder valpartijen de rand van het
water kon bereiken diende men nog planken of kleine ladders bij de hand te hebben om via deze aan boord te gaan. Het aan boord brengen
van zware materialen gaf uiteraard nog meer moeilijkheden. Kortom er was behoefte aan een drijvende steiger.
Op onze aan vraag voor het aanbrengen van bewuste steiger kregen we positieve respons van gemeente, planologische dienst en
rijkswaterstaat. Alleen het Waterschap zag de zaak niet zitten en verleende geen toestemming. De zaak kwam bij Gedeputeerde Staten in
Middelburg. Het Waterschap kreeg ongelijk en dacht erover in beroep te gaan bij de Kroon. In die tijd haalde W.S.V. de Griete de
plaatselijke maar ook de landelijke pers. Uiteindelijk kwam er een compromisoplossing.1983: het jaar van de steiger! Wij slaagden er
in bij de Belgische firma Dredging International enkele tientallen gebruikte baggerpijpen aan te kopen voor een redelijke prijs. De
grote betonnen blokken noodzakelijk voor onze loopbrug en afsteunen werden uitbesteed, al de rest werd door de eigen leden
verwezenlijkt. Honderden laselektroden, tientallen liters koolteer, honderden manuren. Kosten: fl. 27000 (12250 euro) voor 21
ligplaatsen.
Nadat de drijvende steigers waren gerealiseerd kwamen er steeds meer bootbezitters die een ligplaats wensten in de haven van de
Griete. Dit had tot gevolg dat we in 1986 moesten overgaan tot het bouwen van een nieuw steigergedeelte waarvan de kosten ruim fl.
12000 (5450 euro) bedroegen. Hierbij waren we ook gekomen aan 31 vaste ligplaatsen.
1987 was ook een belangrijk jaar want toen nam het bestuur een initiatief dat zou resulteren in de oprichting van de “ Verenigde
Getijhavens van de Westerschelde.” Ook in 1987 werden wij eindelijk herkend als jachthaven.
Ondanks alle positieve berichten bleek dat de accommodatie in onze haven nog niet veel voorstelde. Vooral de behoefte een eigen
clubhuis te bezitten was bij vele leden erg groot. Een van de leden kwam dus op het idee een container aan te kopen als eerste stap
tot het bekomen van een bescheiden clubhuisje. Deze container zou geplaatst worden op de kade en wel zodanig dat er geen bezwaren
konden gemaakt worden door het waterschap “ De Drie Ambachten” ondanks dat werd de vergunning geweigerd en moesten wij een alternatief
verzinnen.
De heer Blommaert, voorzitter van W.S.V. Saeftinghe verduidelijkte ons het standpunt van het waterschap en stelde ons voor een
drijvende kantine te bouwen. Ons betuur ging dus op zoek en bij Polderman in Hansweert vonden wij een geschikt ponton, ongeveer 13
meter lang en 4 meter breed. De houten opbouw werd gemaakt bij de firma Felke te Stekene en bestond uit voorbewerkte panelen voorzien
van ramen en deuren. Naast de montage moesten we ook zelf het dak, de binneninrichting en de drijvende toegangsbrug vervaardigen.
Weer moesten we beroep doen op onze leden en weer waren velen bereid hun vrije tijd te spenderen aan ons clubhuis.
In juni 1989 werd de W.S.V. de Griete officieel eigenaar van het gelijknamige haventje. Domeinen verkocht ons deze sectie, groot 77
are en 40 centiare voor de som van 2923 euro (fl. 6440) plus notariskosten.
1990 begon voor ons zeer negatief, de uitzonderlijk hevige voorjaarsstormen zorgden ervoor dat 4 boten totaal verloren gingen.
Ons eerste havenfeest (voorlopig alleen voor leden, donateurs en sympathisanten) kende een groot succes mede door de inzet van ons
nieuw opgerichte evenementencomité. Deze leden zorgden ook voor het eerste nummer van ons clubblad. Het evenementencomité verzorgde
ook bingoavonden, de viswedstrijden, Sinterklaasfeest, eindejaarsfeest en nog vele andere activiteiten. De drukste periode was
natuurlijk voor de havenfeesten hulp van de leden was hierbij meer dan welkom en absoluut noodzakelijk.
In 1990 werd de haven opnieuw uitgebaggerd iets wat in de toekomst regelmatig zou moeten gebeuren.
In 1991 werd de nieuwe loopbrug vanaf de kade naar de kantine gelegd, tevens werden de haven en de steigers voorzien van water en
elektriciteit alzo werd W.S.V. de Griete een volwaardige jachthaven.
1992 de vereniging bestond 20 jaar en dat moest gevierd worden. Het evenementencomité zorgde voor de eerste havenfeesten er werd een
grote tent op de strekdam geplaatst, bevriende jachthavens werden uitgenodigd, een discobar, frituur en een ijskar aan alles was
gedacht. In de kantine liep een tentoonstelling over de Griete en op het programma stond o.a. een kapiteinsbal, zeskamp, gaaibolling
en wipschieting dit alles gespreid over twee dagen. Het was tropisch warm en twee dagen zat de tent stampvol en er werd een record
aantal vaten getapt. Het waren hoogdagen voor de vereniging.
1994 was voor de vereniging op sociaal familiaal vlak een zeer bewogen jaar. Op 11 januari overleed totaal onverwacht Fabienne de
echtgenote van secretaris Willy Zaman. En nog dat zelfde jaar verloren we Rita echtgenote van bootbezitter Etienne Verstraeten en onze
voorzitter Jo van Vlierberghe op 13 december. In een kleine vereniging als de onze waar iedereen iedereen kent was de rechtstreekse
betrokkenheid dan ook zeer groot. Dit jaar werd ook de uitgave van het clubblad gestopt.
In 1995 werd Willy Zaman verkozen tot voorzitter en kwam de ophoging van de lage dam voor het eerst ter sprake er werd een studie
gemaakt over het storten van muraltmuurtjes of alternatieven daarvoor. In datzelfde jaar werd ook onze baggerboot de Blubberboy
aangekocht. Om het niet naleven van het parkeerregels op de kade werd een bootbezitter de toegang tot de kade met zijn auto ontzegt
en moest hij zijn sleutel inleveren.
1996 de kantine word naar Walsoorden gesleept en in een droogdok geplaatst voor onderhoud. Dit jaar worden de havenfeesten voor de
laatste maal georganiseerd ze zijn niet meer rendabel en de interesse van de leden is strek gedaald. Men wil betonklokken maken voor
het verhogen van de dam hiervoor zouden stalen mallen moeten gemaakt worden de kosten worden geraamd op 10900 euro.
In 1997 wordt Anita Sijnesael tot voorzitter verkozen en krijgen we voor het eerst in de geschiedenis een vrouw aan het roer van de
vereniging. De vereniging haalt ook de krantenkoppen, de 76-jarige medeoprichter van de vereniging Kees Bakker vindt dat de vereniging
een schrikbewind voert daar hij nog verplicht moet werken wat hij niet meer kan en nu 75 gulden boete moet betalen.
In het magische jaar 2000 wordt de lage dam dan toch verhoogd, ruim een meter en dit gewoon met basaltstenen eenvoudig maar efficiënt
volgens de plannen moet er nog een halve meter bijgestort worden dit zal later gebeuren als de clubkas het toelaat. Om dit te
financieren werd een lening aangegaan, de bootbezitters moeten 4 jaar loten verkopen om met de opbrengst het geleende geld terug te
betalen.
In 2001 komen er op bestuurlijk vlak grote verschuivingen, drie bestuursleden waaronder de voorzitster en de secretaris nemen ontslag
G. Melkebeke word voorzitter, W. Boxman secretaris en J. van Alten bestuurslid. En zoals het bij een nieuwe ploeg past worden grote
plannen gesmeed waaronder de haven uitbaggeren en de kantine een grondige renovatiebeurt geven, dat laatste gaat redelijk snel met
de hulp van enkele leden maar het baggeren zal twee jaar aanslepen eer alles rond is maar het resultaat mag gezien zijn. Door het
bezwaar van enkele natuurliefhebbers mogen we het slib niet over de lage dam storten maar moet het over de noordelijke dam dit
verhoogd natuurlijk het prijskaartje en het baggeren zal uiteindelijk 12.000 euro kosten maar het was de moeite waard nog nooit is er
zoveel slijk uitgegaan als nu, iets waar we nog jaren geniet zullen van hebben.
In 2005 word ons clubhuis afgekeurd het is te laag en moet een halve meter verhogen, een zware klus maar we hebben nogal wat handige
leden en op een weekend word de klus geklaard.
In 2008 word het nieuwe toilet en douchegebouw in gebruik genomen, en in 2009 word de stroomvoorziening op de steigers volledig
vernieuwd.
Verder worden er elk jaar een aantal steigers gerenoveerd en zijn er plannen om ons clubhuis in 2014 naar het droogdok te slepen voor
een grondige onderhoudsbeurt.
In 2016 word gestart met de renovatie van de kantine. De binenkant word opnieuw geschilderd en er word een nieuwe vloer geplaatst.
In 2017 zullen we de buitenkant vernieuwen.
We vervangen ook twee stalen steigers door kunststof steigers, het is de bedoeling ieder jaar een gedeelte te vervangen.
2016 was op familial vlak een triestig jaar, we verloren drie leden die allen zeer actief waren of in het verleden veel voor de vereniging
hadden betekent. Begin van het jaar overleed gewezen bestuurslid Jan van Alten, in november overleed duivel doet al in onze vereniging
Piet Durink en een week later Ko van Cadzand.
Naar boven